آقای رئیس جمهور...سلام
خستگی روزها و شبهای ریاست به تنتان در انشاالله...
چیزی نمانده است
همین روزهاست که بگویید خداحافظ و بعد از 8 سال ریاست کمی نفس بکشید!
چیزی نمانده است
همین روزهاست که مردی دیگر بیاید روی صندلی گردان و پر تنش شما بنشیند و...(!)
چیزی نمانده است
فقط عرض سلامی بود و خسته نباشیدی...
خسته نباشیدی به تمامی زحمت هایتان
هر چند اواخر دوره کارهایتان کمی گره خورد و خودتان کمی پیچیدید
اما
با تمام مشکلات اقتصادی و اجتماعی موجود در مملکت فعلی
با تمام گله و شکایت های مردم از وضع نابسامانی که شما برای ما تعریف کردید
با همه این ها
ما هنوز می دانیم که شما از خیلی های دیگر که به این صندلی چشم داشتند بهتر بودید
ما هنوز یادمان هست تلاش ها و آمد و رفت های 24 ساعته تان را
هنوز یادمان هست طرح ها و برنامه هایی که اگر جان پایشان نمی گذاشتید نه برنامه ها عملی می شد نه درد مردم فقط درد این روزها بود!
هنوز یادمان هست آن اوایل چگونه گوش به صدای ولی فقیه بودید...
یادمان هست...
رسم دنیاست!
رسم بشر است!
هر کس آمد و غلغله ای کرد و رفت
آخرش فقط بدی هایش را می بینند
بدی هست!
اما مردم فقط به نیمه خالی استکان زل می زنند
و رسم سیاست است!
رسم صندلی ریاست است!
این صندلی و جایگاه خیلی مرد میخواهد که وقتی 8 سال بر آن تکیه زدی
راحت و بی سر و صدا از آن دل بکنی
رسم است!
همیشه همین طور بوده!
پایان 8 سال ریاست روسای قبلی هم همین طور بوده
و همه فکر می کنند چقدر وضعیف اسفناک تر از دوره های قبل است!
نه...
همیشه وضعیت های بحرانی هست
و بیشتر اوقات هم خ ر ا ب ک ا ر ی هایی هست...
شما تنها نیستید
اما شما هم هستید!!
با احترام و خسته نباشید
دختری 16 ساله از دیار فارس بدون حق رای
